در مسیر آسمان

قصه ی رود .

گوش می دادم به رود ،

آن که زیبا بود و جاری بود ،

رودی که جریان و تلاطمها ،

شرط حیاتش بود ،

لهجه ای زیبا و شیرین داشت ،

و برایم قصه ها می گفت با زبانِ آب ،

از سنگ های راه ،

از غمِ دوری ز کوهستان

شوقِ دریا ،

وحشتِ دیدار با مرداب ،

از درختانی که با آهنگ زیبایش ،

می رقصند و ،

شعر امواجِ سواحل را به لب دارند ،

گفت ، از پاکیزگی هایش ،

گفت این پاکی که می بینی ،

حاصلِ فرهنگ مردم نیست ،

این تلاطم هاست ،

که پاکی را به من دادند ،

دائما می گفت رود ،

داستانِ رود را ،

هیچ پایانی نبود ،

الا رکود .

+ داره کمکم باورم میشه که من سلیمانم و این هم انگشتر سلیمان